Η αίσθηση του βουλώματος της μύτης ονομάζεται επιστημονικά ρινική συμφόρηση. Η σοβαρότητα του συμπτώματος ποικίλει μεταξύ των διαφόρων ασθενών. Μερικοί ασθενείς νιώθουν ότι ακόμα και η ήπια απόφραξη της μύτης τους προκαλεί μεγάλη δυσφορία, ενώ άλλοι με σημαντική απόφραξη της μύτης δεν θεωρούν ότι αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στην καθημερινότητά τους. Ο ιατρός πρέπει πάντα να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν την υποκειμενική αίσθηση του ασθενούς.
Τι προκαλεί βούλωμα της μύτης;
Το βούλωμα της μύτης μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα που αφορούν στο σχήμα της μύτης εσωτερικά ή πρήξιμο του «υφάσματος» που επενδύει εσωτερικά τη μύτη (βλεννογόνος). Τα δομικά προβλήματα της μύτης σχετίζονται συνήθως με στραβό διάφραγμα ή μαλθακότητα του εξωτερικού σκελετού της μύτης. Τα προβλήματα αυτά μπορεί να επηρεάσουν και το εξωτερικό σχήμα της μύτης.
Περιστασιακά, δομές εκτός μύτης, όπως οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), μπορούν να προκαλέσουν βούλωμα της μύτης. Η μύτη εσωτερικά επενδύεται από λεπτή μεμβράνη (βλεννογόνος) η οποία μπορεί να πρηστεί προκαλώντας βούλωμα. Η μεμβράνη αυτή σχηματίζει πτυχές που επενδύουν οστέινα ράφια στα πλάγια της μύτης, σχηματίζοντας δομές, που ονομάζονται κόγχες. Οι κόγχες συχνά πρήζονται προκαλώντας βούλωμα της μύτης. Πολύ κοινό παράδειγμα πρηξίματος του βλεννογόνου της μύτης είναι το κοινό κρυολόγημα, το οποίο προκαλεί συνάχι.
Οι γιατροί αποκαλούν το πρήξιμο του βλεννογόνου της μύτης ρινίτιδα, και μπορεί να έχει διάφορα αίτια. Εκτός από ιώσεις, όπως το κοινό κρυολόγημα, η ρινίτιδα μπορεί να οφείλεται σε βακτηριακές λοιμώξεις της μύτης και των παραρρινίων κόλπων, αλλεργία, κατάχρηση αποσυμφορητικών σπρέι. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο βλεννογόνος μπορεί να πρηστεί σε τέτοιο βαθμό που να προκαλέσει το σχηματισμό πολυπόδων εντός της μύτης.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το βούλωμα της μύτης είναι σύμπτωμα αυτό καθαυτό. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα όπως ρινόρροια (εκκρίσεις από το μπροστά τμήμα της μύτης ή προς τον φάρυγγα), πόνο στο πρόσωπο, ανοσμία (απώλεια της όσφρησης), φτέρνισμα, φαγούρα και παραγωγή εφελκίδων (κακάδι).
Πώς μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου;
Η ήπια ρινική απόφραξη μπορεί να μην απαιτεί θεραπεία. Εάν τα συμπτώματα διαρκούν λίγο, από μερικές μέρες έως δύο εβδομάδες, μπορεί να βοηθηθείτε χρησιμοποιώντας κάποιο αποσυμφορητικό σπρέι από το φαρμακείο (Προσοχή, η χρήση του δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 5 μέρες)
Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν ανακούφιση αναπνέοντας ατμό με ευκάλυπτο ή μενθόλη. Ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην απομάκρυνση της βλέννης από τη μύτη σας.
Αν τα συμπτώματά σας οφείλονται σε εποχιακή αλλεργία και είναι ήπια και περιοδικά εμφανιζόμενα, ένα αντισταμινικό χάπι μπορεί να βοηθήσει. Αν η απόφραξη της μύτης οφείλεται στο ότι κατά την εισπνοή γίνεται σύγκλειση της εισόδου του ενός ή και των δύο ρουθουνιών, μπορεί να βοηθηθείτε από τη χρήση ρινικών ταινιών, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Εάν τα συμπτώματά σας επιμένουν και σας προκαλούν δυσφορία ή αν έχουν προκληθεί από χτύπημα στη μύτη πρέπει να επισκεφτείτε τον ΩΡΛ ιατρό.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Το πρώτο που θα κάνει ο ΩΡΛ ιατρός είναι να σας κάνει κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το πρόβλημά σας. Η λήψη λεπτομερούς ιστορικού είναι πολύ σημαντική ώστε να αποκλειστούν κάποιες πιθανές αιτίες που προκαλούν βούλωμα στη μύτη.
Ο ΩΡΛ ιατρός στη συνέχεια θα κοιτάξει το εσωτερικό της μύτης με τη βοήθεια ενός μετωπιαίου κατόπτρου (φως) ή ακόμα και ενός ενδοσκοπίου (λεπτό πλαστικό καλώδιο ή μεταλλικό σωληνάκι που καταλήγει σε κάμερα).
Η εξέταση αυτή δεν είναι επώδυνη αλλά κάποιοι ασθενείς την βρίσκουν ενοχλητική. Μπορεί ο ΩΡΛ ιατρός να ζητήσει και κάποια επιπλέον τεστ όπως αιματολογικές εξετάσεις, αλλεργικά τεστ και απεικονιστικές εξετάσεις όπως Αξονική ή Μαγνητική τομογραφία της μύτης και των παραρρινίων κόλπων. Οι εξετάσεις αυτές δεν είναι απαραίτητες σε όλες τις περιπτώσεις ασθενών. Ο ιατρός είναι αυτός που θα αποφασίσει ποιες είναι οι ενδεδειγμένες σε κάθε περίπτωση
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από το αίτιο που προκάλεσε την απόφραξη και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική.
Αν η αιτία του βουλώματος τη μύτης είναι η ρινίτιδα, υπάρχουν φάρμακα όπως κορτιζονούχα σπρέι, αντισταμινικά και αποσυμφορητικά που μπορεί να βοηθήσουν. Είναι σημαντικό να ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες του γιατρού σας. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να πάρετε τα φάρμακα για εβδομάδες προτού δείτε βελτίωση. Εάν η αιτία που προκαλεί το βούλωμα της μύτης, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά ή εάν τα φάρμακα δεν είναι αποτελεσματικά, ο ιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση. Ο τύπος της επέμβασης εξαρτάται και πάλι από το αίτιο της απόφραξης. Οι επεμβάσεις στη μύτη περιλαμβάνουν πλαστική του ρινικού διαφράγματος, ρινοπλαστική, για τη διόρθωση του εξωτερικού σχήματος της μύτης, και χειρουργική των ρινικών κογχών (κογχοπλαστική). Βούλωμα της μύτης που οφείλεται σε εμμένουσα φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων ή πολύποδες μπορεί να αντιμετωπιστεί με Ενδοσκοπική Χειρουργική των Παραρρινίων Κόλπων.
Η αδενοειδεκτομή) μπορεί να είναι αποτελεσματική, όταν ο ασθενής πάσχει από υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια). Η επιλογή της κατάλληλης επέμβασης εξαρτάται και πάλι από τον Χειρουργό ΩΡΛ.
Παρακολούθηση
Είναι πιθανόν να μην είναι δυνατή η αντιμετώπιση του βουλώματος της μύτης ούτε με φάρμακα, αλλά ούτε και με χειρουργείο. Σε μερικές περιπτώσεις είναι απαραίτητο οι ασθενείς να συνεχίσουν να παίρνουν φάρμακα για να ανακουφιστούν τα συμπτώματά τους ακόμα και μετά το χειρουργείο. Ο ιατρός σας θα καθορίσει πότε πρέπει να σας δει μετά την έναρξη της φαρμακευτικής θεραπείας ή την χειρουργική επέμβαση.
Συμπέρασμα
Το πρόβλημα του βουλώματος της μύτης είναι συχνά πολυπαραγοντικό. Μερικοί ασθενείς δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην φαρμακευτική ή στη χειρουργική θεραπεία. Αν και οι περισσότεροι ασθενείς είναι χαρούμενοι με το αποτέλεσμα της επέμβασης, σε μερικές περιπτώσεις τα συμπτώματα δεν βελτιώνονται ή μπορεί να επιστρέψουν μετά από μήνες ή χρόνια. Επίσης, κάθε επέμβαση φέρει τον κίνδυνο επιπλοκών. Στην περίπτωση των χειρουργείων της μύτης, υπάρχει συνήθως μικρός κίνδυνος αιμορραγίας ή μόλυνσης.
